Στην τριετία που έρχεται θα αλλάξει εντελώς το τοπίο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_sport_1_19/09/2010_415345
ΣΤΗ ΣΕΝΤΡΑ
Το τέλος του πρωταθλητισμού
Tου Αντωνη Καρπετοπουλου
Η ανδρική ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού έχει φτάσει στα πρόθυρα της διάλυσης και η ανδρική ομάδα πόλο του Ολυμπιακού δεν βρίσκει χρήματα για να εξοφλήσει τους αθλητές και τους βλέπει έναν έναν να την εγκαταλείπουν. Και οι δύο αυτές ομάδες έχουν πετύχει τα τελευταία χρόνια σημαντικές ευρωπαϊκές επιτυχίες – πρόκειται για δύο πολύ επιτυχημένες ομάδες. Κι όμως, η επιτυχία δεν αρκεί για να τις κάνει να γλιτώσουν την καταστροφή.
Η κρίση χτυπάει τον ελληνικό αθλητισμό αργά, σταθερά και αμείλικτα. Αυτή τη στιγμή, τα προβλήματα που έχουν τα τμήματα αμειβομένων αθλητών (στο βόλεϊ, στο μπάσκετ, στο πόλο κ. τ. λ.) είναι μεγαλύτερα από αυτά που έχουν τα επαγγελματικά σωματεία. Στο ποδόσφαιρο οι ομάδες καθυστερούν να πληρώσουν, αλλά πληρώνουν. Oταν το κράτος σοβαρεύεται ενίοτε ρυθμίζουν και τα χρέη τους. Τα τμήματα αμειβομένων αθλητών, όμως, οδηγούνται σε διάλυση. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι η συνέπεια στις υποχρεώσεις, αλλά ότι δεν υπάρχουν χρήματα που να διασφαλίζουν την επιβίωση.
Τι αποκαλύπτει η νέα εφιαλτική σε ορισμένες περιπτώσεις πραγματικότητα; Oτι αν ο επαγγελματικός μας αθλητισμός είναι μια τεράστια φούσκα, ο ερασιτεχνικός βάσιζε την ύπαρξή του στην κρατική ενίσχυση και στη φιλανθρωπία διάφορων που επεδίωκαν προβολή – προβολή που στα επαγγελματικά σωματεία στοίχιζε ακριβότερα! Στη πραγματικότητα τα τμήματα του βόλεϊ, του πόλο, ακόμη και του στίβου σε ορισμένες περιπτώσεις, λειτουργούσαν εντελώς επαγγελματικά, υπό τον μανδύα μιας «ερασιτεχνικότητας» που υπήρχε μόνο για το θεαθήναι. Οι αμειβόμενοι βολεϊμπολίστες, πολίστες κ. ά. ήταν κανονικοί επαγγελματίες, που κόστιζαν στις ομάδες πολλά γιατί έφερναν διακρίσεις και επιτυχίες. Μόνο που δεν έφερναν χρήματα κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια που αίφνης απέκτησε τεράστια βαρύτητα.
Στην τριετία που έρχεται θα αλλάξει εντελώς το τοπίο. Τα τμήματα αμειβομένων αθλητών ή θα ξαναγίνουν ερασιτεχνικά ή θα σβήσουν.
Αν οι παράγοντες που τα διοικούν στραφούν στην παραγωγή αθλητών, φροντίσουν υποχρεωτικά τις υποδομές και σταματήσουν να ξοδεύουν χρήματα (που δεν έχουν) τα τμήματα αυτά έχουν μια ελπίδα να σωθούν. Θα σταματήσουν πιθανότατα να έχουν μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες γιατί αυτές προϋποθέτουν χρήματα, δηλαδή έσοδα και τέτοια, δυστυχώς, δεν υπάρχουν. Αλλά θα ξαναγίνουν αθλητικές κυψέλες, δίνοντας το δικαίωμα σε παιδιά να αθληθούν, πράγμα που σήμερα δεν συμβαίνει. Όχι μόνο γιατί υπάρχει κρατική αδιαφορία, αλλά και γιατί στόχος είναι οι διακρίσεις, τα πρωταθλήματα, η σπατάλη...

Αυτά τα παιδιά διανύσαν το δρόμο του πρωταθλητισμού χωρίς να βάλουν οι γονείς τους το χέρι στην τσέπη.
Αυτούς τους θεωρούμε ζήτουλες ?
Απλώς το άθλημα τους είχε την τύχη να διοικηθεί από παράγοντες που αγαπούσαν το άθλημα. Δημιούργησαν τα ετήσια καμπ με τους Ομοσπονδιακούς προπονητές ,πληρωνε η Ομοσπονδία τους αγώνες για να έχει η ομάδα κατάταξη στις ανάλογες κατηγορίες. Όσο για τους πρωταθλητές μπήκαν και οι χορηγοί ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί είδαν νοικοκυριό και επιτυχίες.
Σε μας ποιός θα έρθει?
Σε μας μόλις τολμήσει ένα παιδί να φανεί θα πέσουν να το φάνε.
Σε μας φεύγουν τα λεφτά από τις τσέπες μας για αμφιβόλου πανελλαδικά.
Σε μας τα Πανελλήνια ανδρών έχουν συμμετοχές γύρω στους 80………
Αυτή η τακτική της παντελής αδιαφορίας εκτός από το να κρατήσω το μαγαζάκι της ΕΦΟΑ ΠΡΕΠΕΙ να ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ