Νομίζω, αν στην Αθήνα κινδυνεύει από κάποιο γιουχάρισμα, εκεί σύντομα θα φάει ξύλο.

Φίλιππε καλημέρα,
Πάντα διαβάζω με χαρά τις απόψεις σου, γιατί έχουν πάθος, που αξίζει να υπάρχει.
Βέβαια γνωρίζεις ότι τα ατελείωτα προβλήματα, που υπάρχουν στο χώρο του «σοβαρού τένις», που βρίσκεται ο Πάρις, με άλλη μορφή (αλλά την ίδια ρίζα) υπάρχουν και στον χώρο του 12χρονου γιου μου.
Δεν έχω πειστεί ότι ο Σ. Ζαννιάς είναι ο μόνος υπαίτιος, Συμφωνώ ότι έτσι, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα, αλλά φταίνε πολλοί περισσότεροι. Το περιβάλλον του περιλαμβάνει πολλούς από τους ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας. Δεν είναι μόνο οι φίλοι του. Πολύ συχνά, σε πολλούς χώρους, βλέπω να μην υπάρχει όραμα, στόχοι και διάθεση για ένα μεγαλύτερο βήμα. Το πρόβλημα είναι ότι στην ΕΦΟΑ παράγινε.
Δεν αξιολογώ τόσο σημαντικό τον Σ. Ζαννιά, ώστε να μπορεί να σταματήσει το άθλημα. Να κάψει 10 αθλητές σίγουρα μπορεί, μέχρι εκεί.
Εγώ είμαι νέος στον χώρο και ελαφρά πληροφορημένος σε σχέση με τους παλιούς σαν κι εσένα. Ξέρω όμως γενικότερα, ότι αυτοί οι τύποι με το μαύρο κοστουμάκι κάτω από τον ήλιο και στους 40 βαθμούς, εκτός από ενδεχομένως οικονομικά οφέλη, θέλουν κυρίως την υπόκλιση (να την δέχονται και να την κάνουν) και το χειροκρότημα.
Απολύτως γενικευμένα, όπου σταθώ και όπου βρεθώ, όλοι βρίζουν τον Σ.Ζ. Τέτοια ταύτιση απόψεων δεν έχω δει σε κανένα χώρο. Είχα δε την εντύπωση ότι βρίζουν οι Αθηναίοι, αλλά τον εκλέγει η επαρχία. Όμως εκεί να δεις τι γίνεται. Αδικούμε πολλούς όταν λέμε «τους στέλνει λίγες μπάλες, τους χαρίζει και ένα τουρνουά και τους έχει τσιράκια». Με όποιον μίλησα στα Πανελλαδικά, είδα αξιοπρέπεια και ευθυκρισία, που ένοιωσα λίγο άσχημα που είχα πιστέψει το αντίθετο. Νομίζω, αν στην Αθήνα κινδυνεύει από κάποιο γιουχάρισμα, εκεί σύντομα θα φάει ξύλο. Θα φύγει μόνος του, γιατί το βασικό του κίνητρο χάθηκε ανεπιστρεπτί.
Για να μην είναι όμως και ο επόμενος κάτι ανάλογο, από την πλευρά μου, παρακαλώ όσους έχουν γνώσεις και άποψη, κυρίως προπονητές και παλιούς γονείς, να συνεχίσουν ή να αρχίσουν να την καταθέτουν πιο δυναμικά. Να μεταφέρουν την πίεση στα σωματεία τους και να ελπίζουν για καλύτερες μέρες. Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τέτοιες. Ψιλοπατώσαμε.
Φιλικά Κώστας Κουτσάφτης

Μια ιδιαίτερη επιστολή από ένα γονέα στον άλλο.Αξίζει να την διαβάσουμε.