ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ

Πέρασαν τρία χρόνια ’’Status’’ και ’’Voque’’ από τότε που ο Αντώνης Λυμπέρης, ανέλαβε πρωτοβουλία να προσφέρει αγώνες τέννις, αναβαθμισμένου επιπέδου, στους λιγοστούς φίλους του αθλήματος στην Ελλάδα. Ένα κοινό, που χωρίς καταξιωμένους διεθνώς Έλληνες αθλητές, παραμένει αριθμητικά στάσιμο. Όπως στάσιμο παραμένει και το επίπεδο του αθλήματος στην Ελλάδα. Ως πότε η Δανιηλίδου θα παίζει και θα αποτελεί το άλλοθι; Ως πότε ο Οικονομίδης θα ανασύρεται από την σύνταξη, για να τονώνει το φίλαθλο ενδιαφέρον για τα τουρνουά;

Όπλα του Λυμπέρη σ’αυτή την προσπάθεια, η ανιδιοτελής αγάπη του για το άθλημα και η φερεγγυότητα του επιχειρηματικού του προφίλ. Χαρακτηριστικά που ο φυσικός φορέας τέτοιων εκδηλώσεων, η ομοσπονδία του τένις, στερείται αποδεδειγμένα, όπως εύκολα μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει τα τελευταία δέκα χρόνια. Μια ομοσπονδία , που δεν εννοεί να καταλάβει ποιός είναι ο ρόλος της, με σωρεία καταγγελιών, για ασυμβίβαστο του προέδρου της, για αδιαφάνεια στη διαχείριση της κρατικής επιχορήγησης για χρήματα που δόθηκαν από το κράτος για συγκεκριμένο έργο και έργο δεν έγινε, και μια πολιτεία που με τους θεσμικούς της φορείς, ενώ έχει γίνει κοινωνός αυτών των καταγγελιών, σφυρά αδιάφορα, κινδυνεύοντας να κατηγορηθεί για συγκάλυψη.

Αν υπήρχε κράτος κ.Λυμπέρη, κράτος που να σέβεται στοιχειωδώς τους πολίτες του ’’ο κύριος’’ Ζαννιάς θα ήταν εδώ και καιρό στο σπίτι του……στην καλύτερη γι’αυτόν περίπτωση. Θα αναρωτηθούν κάποιοι, τι δουλειά έχετε εσείς με το κράτος; Από ότι φαίνεται έχετε, και μάλιστα με τον κατάλληλο άνθρωπο. Το ’’ΒΗΜΑ’’´της Κυριακής της 10/10/2010 μας πληροφορεί ’’……Περίπου μετά τις 3 το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γερουλάνος πέρασε την πόρτα του roof garden του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία». Ντυμένος με πουκάμισο και γραβάτα, ο υπουργός συνέφαγε με τον εκδότη κ. Αντώνη Λυμπέρη……’’ Και όπως θα έχετε πληροφορηθεί, οι ομοσπονδίες παρέμειναν υπό τον έλεγχο του υπουργείου Πολιτισμού. Εκείνο που δεν έχετε πληροφορηθεί είναι ότι ο συνδαιτυμόνας σας υπουργός είναι γνώστης των καταγγελιών.

Ποιος όμως ο σκοπός αυτής της προσπάθειας του κ. Λυμπέρη, και ποιό το προσδοκώμενο αποτέλεσμα; Ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε τον Μάρτιο του 2008, είκοσι μέρες πριν το πρώτο ’’Status’’, μας το προσδιορίζει……’’ Εκεί που πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα και να συνδράμουμε είναι στο αγωνιστικό τένις. Να μπορέσουμε να βγάλουμε 5-10 παιδιά να διεκδικήσουν θέσεις στην 100-άδα………’’.Σωστά, πολύ σωστά κ. Λυμπέρη, φαντάζεστε πόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και πόσο κόσμο θα είχαν αυτά τα τουρνουά αν υπήρχαν 5-10 καλοί Έλληνες αθλητές και αθλήτριες; Εκείνο που είναι λάθος, είναι ότι πιστεύετε, ότι θα υπάρξουν καλοί αθλητές επειδή στη χώρα μας θα γίνει ένα τουρνουά επιπέδου ανδρών και ένα γυναικών το χρόνο! Η παραγωγική διαδικασία είναι μια πολύ πιο σοβαρή υπόθεση. Το να δώσουμε, όπως λέτε, μεγαλύτερη βαρύτητα στο αγωνιστικό τένις, δεν είναι θέμα επιλογής, είναι μονόδρομος. Αν δεν προσέξεις, αν δεν δουλέψεις και αν δεν επενδύσεις πάνω στα juniors, μην περιμένετε να βγουν αθλητές επιπέδου που θα διεκδικήσουν θέση στην 100-άδα. Όποιος έχει διαφορετική άποψη απ’αυτή, καλά θα κάνει να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

Ενδεικτικά για να γίνει κατανοητό προς ποιά κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η ανάπτυξη του τένις στην Ελλάδα, δύο αποσπάσματα από κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό ’’Tennis Society’’ είναι χαρακτηριστικά. Στο πρώτο ο λέκτορας στα ΤΕΦΑΑ, κ.Νίκος Γρίβας αντιγράφει από το βιβλίο ’’The Roger Gederer Story Quest for Perfection’’ στοιχεία για τα πρώτα χρόνια του Roger Federer,’’……..Το Σεπτέμβριο του 1995 αναχωρεί για τη Λωζάνη(3 ώρες απόσταση) στα πλαίσια του προγράμματος ανάπτυξης ’’Tennis-Etudes’’ της ομοσπονδίας( η οικονομική συμμετοχή της οικογένειάς του είναι μικρή), όπου διαμένει σε οικογένεια. Η περίοδος προσαρμογής υπήρξε εξαιρετικά δύσκολη. Ο ίδιος χαρακτήρισε τους 5 πρώτους μήνες ως ’’κόλαση’’……….και παρακάτω,……..’’Τον Αύγουστο του 1997 πρωτολειτουργεί το «Το Σπίτι του Τένις» στην πόλη Biel, όπου μεταφέρεται το πρόγραμμα ’’Τennis-Etudes’’ αλλά και το Εθνικό Κέντρο Αντισφαίρισης……….’’ Σε διπλανή στήλη ο προπονητής Α.Ο.Α.Χαιδαρίου κ.Τάκης Πούντζας γράφει με τίτλο ’’Τένις αλά…..Ευρώπη’’…….’’Σύμφωνα με τους περισσότερους προπονητές οι αθλητές/τριες μέχρι την ηλικία των 16 δίνουν μεγάλη σημασία στο να φτιάξουν ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι. Δεν δίνουν καμιά σημασία στο αποτέλεσμα αλλά μόνο στη συνολική τενιστική ανάπτυξη. Μετά τα 16 τους, προπονούνται πλέον για να μάθουν να νικάνε και να γίνουν, αν τα καταφέρουν επαγγελματίες αθλητές. Στο μοτίβο αυτό κινείται τα τελευταία χρόνια και η Ιταλία που έχει φτιάξει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μοντέλο. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι όπου οι καλύτεροι αθλητές/τριες έχουν συγκεντρωθεί σ´ένα εθνικό κέντρο, όπου τους παρέχεται εξειδικευμένη προπόνηση, φυσική κατάσταση, διατροφή, ψυχολογική υποστήριξη, αγώνες σ´άλλες χώρες, παράλληλα η Ιταλική Ομοσπονδία έχει δημιουργήσει ένα σύστημα, που ωθεί τα παιδιά να ονειρεύονται τον επαγγελματικό αθλητισμό, πολλά Juniors T.E. και ITF , Futures και Challenger,εθνικό πρωτάθλημα Α-Β εθνικής, και το «κερασάκι», το Master της Ρώμης τον Μαιο……..’’

Λέτε η ανυπαρξία τέτοιων μεθόδων ανάπτυξης να είναι άμοιρη ευθυνών για την κακοδαιμονία του Ελληνικού τένις; Κύριε Λυμπέρη, μην περιμένετε με αυτόν τον άνθρωπο που διοικεί πάνω από 15 χρόνια το Ελληνικό τένις να γίνουν πραγματικότητα όσα οραματίζεστε. Ο κ. Ζαννιάς σας χρησιμοποιεί και είμαι σίγουρος ότι το ξέρετε. Απόφαση χρειάζεται.

Αν δεν καταλάβατε κ. Λυμπέρη σας προτείνουμε να ηγηθείτε μιας προσπάθειας αναβάθμισης του αγωνιστικού τένις στην Ελλάδα. Άνθρωποι να σας βοηθήσουν υπάρχουν. Άνθρωποι που αγαπούν το τένις τουλάχιστον όσο και εσείς, χωρίς ιδιοτέλεια, που δεν αποσκοπούν οφέλη από αυτή την ενασχόληση. Χρειάζεται οργάνωση, προγραμματισμός, νοικοκύρεμα……και ξεκινάμε.
Αν το αποφασίσετε, είμαστε στην διάθεσή σας.

’’η ισχνή αντιπολίτευση’’
http://tennisvoice.blogspot.com/