ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ σε ΤΕΛΜΑ 2

Αγαπητοί φίλοι,

Επανέρχομαι με παρατηρήσεις για το σύστημα των Πανελλαδικών αγώνων.
Τονίζω, το ζητούμενο είναι να αποκτήσουν εμπειρίες τα παιδιά μας. Επαναλαμβάνω, εμπειρίες σημαίνει αγώνες.
Στο χθεσινό μου κείμενο, αναφέρθηκα στο πόσοι αθλητές πήγαν σε πόσα τουρνουά. Σήμερα, θα σας παρουσιάσω πόσους αγώνες έδωσαν τα 12χρονα αγόρια και κορίτσια, ανεξάρτητα αν πήγαν σε 1 ή 9 Πανελλαδικά.
3 αθλητές έδωσαν 30-33 αγώνες (πολλοί τελικοί και πολλές παρουσίες)
25 αθλητές έδωσαν από 20-29 αγώνες
97 αθλητές έδωσαν από 10-19 αγώνες
190 έδωσαν μόνο 1 αγώνα (δεν συμφωνεί με το χθεσινό 150 πήγαν σε 1 Πανελλαδικό, γιατί τα νέα στοιχεία προέκυψαν από τα ταμπλώ και όχι από τις βαθμολογίες, παίζουν ρόλο τα medical, w.o. και bye).
Οι υπόλοιποι από 2 ως 9 αγώνες.
Στους 500 λοιπόν περίπου αθλητές, που μπήκαν στην διαδικασία των αγώνων, 28 (3+25) κάτι έκαναν (αν υπολογίσουμε και τους αγώνες στα Ενωσιακά). Οι υπόλοιποι πήραν μια μυρωδιά και μάλιστα πολύ ακριβή.
Προτείνω το διάστημα που γίνεται Πανελλαδικό, να μην απαγορεύεται να γίνει ταυτόχρονα κάποιο Ενωσιακό ή άλλο τουρνουά.
Όταν πχ γίνεται τουρνουά στην Θράκη, να μπορεί η Κρήτη, Πελοπόννησος, η Αθήνα να έχει αγώνες για όσους δεν μπορούν να ταξιδέψουν.
Όταν γίνεται στην Κρήτη να μπορεί να γίνει παράλληλο τουρνουά όπου θέλουν. Ας μην είναι παρούσα η αφρόκρεμα της κατηγορίας.
Προτείνω τα Ενωσιακά να είναι βαθμολογούμενα και Open, με συμμετοχές από όποια κοντινή Ένωση επιθυμεί.
Πάνω απ’ όλα προτείνω να ξεκινήσει η διαδικασία για αλλαγές και να εμπλακούν οι φωνές των ειδικών, όχι η δική μου.
Τα παιδιά πρέπει να παίζουν.

Αν για να βγουν τα οικονομικά του Πανελλαδικού χρειάζονται αυτούς τους 190 πικραμένους, να αγωνίζονται από τις 10 το βράδυ ως τις 1:30 το πρωί, αυξήστε το 20άρικο. Μην διώχνετε αθλητές εντελώς από τον χώρο.

Πάρα πολλά μπορούν να γίνουν και μάλιστα χωρίς κόστος. Η απάθεια δεν βοηθά σε τίποτα.
Φιλικά
Κώστας Κουτσάφτης