Είναι η Ελλάδα χώρα για τένις;
Δευτέρα, 13 Απρίλιος 2009 22:32
Δύσκολο ερώτημα. Ή μάλλον δύσκολη η απάντηση. Μιά χώρα που δεν έχει παράδοση σε ένα άθλημα που έχει χαρακτηριστεί δήθεν. Μία μικρή χώρα σε ένα άθλημα που θεωρείται ακριβό. Μία ασυντόνιστη χώρα σε ένα επαγγελματικό άθλημα. Όλα φαντάζουν να είναι σε βάρος μας. Και μερικές φορές είναι.
Όχι όμως τα τελευταία χρόνια. Και φέτος γίναμε μάρτυρες ενός μεγάλου τουρνουά ανδρών στη χώρα. Για δεύτερη χρονιά πραγματοποιήθηκε ένα Status Athens Open στον ίδιο χώρο, στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, έναν ιστορικό όμιλο. Αλλά φέτος ήταν μεγαλύτερο, πιο πολλά λεφτά, πιο μεγάλοι παίκτες, πιο δυνατά παιχνίδια, περισσότερος κόσμος, μεγαλύτερο πάθος. Αλλά και μεγαλύτερος επαγγελματισμός από την ομάδα του Status.
Χαρήκαμε που είδαμε ξανά από κοντά τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη και τον Αλέξανδρο Γιακούποβιτς να προσπαθούν να κάνουν την έκπληξη και πάλι για να είναι στον τελικό στο διπλό. Δεν τα κατάφεραν. Δεν έγινε και κάτι τραγικό. Αντίθετα έγινε κάτι υπέροχο. Αποκτήσαμε μία ομάδα που φαίνεται να ξαναγεννά ελπίδες για διακρίσεις. Ο κόσμος θέλει μια ελληνική ομάδα διπλού στο τένις.Το έλεγαν όλοι στα πηγαδάκια και στις κερκίδες. Μπορεί να μην είδαμε τα "δικά μας" παιδιά στον τελικό, αλλά είδαμε δύο καλούς φίλους να πολεμάνε ο ένας στο πλάι του άλλου και να παλεύουν για να μας δώσουν τη χαρά της επιτυχίας. Ε, μας την έδωσαν.
Αλλά και οι μικρότεροι... Καπόγιαννης, Γεωργούδας, Κλεφτάκος, Λουκαρέας. Σερκεδάκης, Γλέζος, Σπύρου, Τριάντης, Γιαννακάκης, Μουράτογλου, Ροβάς, Αγγελίνος, Μπαλαφούτας (ελπίζω να μην ξεχνώ κάποιον)... το πάλεψαν. Θέλουν εμπειρίες, θέλουνς αγώνες, θέλουν και άλλες ήττες για να φέρουν μεγάλες νίκες. Και εάν έχασαν, τι έγινε; Πρέπει να καταλάβουμε πως το τουρνουά αυτό ήταν πολύ μεγάλο για τους περισσότερους από αυτούς. Ε, τότε πολύ καλά τα πήγαν. Του χρόνου καλύτερα.
Τα συγχαρητήρια θα ακουστούν για τον Αντώνη Λυμπέρη και τον Αλέξη Ζητρίδη. Στο όνομα αυτών όμως τα συγχαρητήρια θα πρέπει να φτάσουν σε μια dream team ανθρώπων που φροντίζουν εγκαταστάσεις, αθλητές, μπάλες, σκορ, δημοσιογράφους, θεατές, παραξενιές ανθρώπων, κανονισμούς τένις και αθλητικά δρώμενα.
Η επιτυχής κατάληξη ενός ακόμη διεθνούς τουρνουά στην Ελλάδα φέρνει τη χώρα μας ξανά στο προσκήνιο. Καταφέραμε και διορθώσαμε ένα λάθος πριν από 20 χρόνια που μας στέρησε ένα επαγγελματικό τουρνουά στη χώρα μας. Φάνηκε πως μπορούμε να κάνουμε αγώνες επαγγελματικούς, ζεστούς, με κύρος, με χρώμα, με φιλοξενία και ελληνικό ταμπεραμέντο. Γεμίσαμε γήπεδα, δώσαμε πάθος στις κερκίδες, ζωντάνια στους γύρω χώρους, αγκαλιάσαμε αθλητές, ακόμη και όταν έχασαν, συγχαρήκαμε όλους τους νικητές, απογοητευτήκαμε με τη δική τους απογοήτευση, χαρήκαμε με τη χαρά τους. Με όλους αδιακρίτους.
Ναι, κάναμε καλούς αγώνες τένις. Ναι, δείξαμε πως το αγαπάμε στο άθλημα. Ναι, η Ελλάδα είναι χώρα για τένις. Δεν ξέρουμε εάν θα βγάλει το Νο 1 παίκτη. Και αυτό μας κάνει ακόμη πιο καλύτερους θεατές. Γιατί περιμένουμε απλώς καλούς αγώνες. Και ας νικήσει ο καλύτερος.
Ας το πάμε όλοι μαζί ένα βήμα πιο πέρα. Ας γεμίσουμε τα γήπεδα και ας στηρίξουμε τους αθλητές μας. Το τένις στην Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς. Και μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο.
No comments:
Post a Comment