Οι τρακαδόροι του lifestyle

Για χρόνια, μας τα είχαν ζαλίσει με το στυλ. Το δίδασκαν συνέχεια μέσα από τα περιοδικά τους ως ειδήμονες……. Όμως, οι περίφημοι «αυτοδημιούργητοι» εκδότες, η πρώτη γενιά του νέου πλούτου, μόλις τα πράγματα έσφιξαν, αποδείχθηκε ότι ήταν απλοί τρακαδόροι που θα έκαναν κάθε είδους γυφτιά για να μην πληρώσουν τα μικροχρέη τους, στους ανθρώπους που δούλευαν γι΄αυτούς…… Αντί  για «άρχοντες», όπως πόζαραν, αποδείχθηκαν τζάμπα κουραδόμαγκες της καφετέριας……Όσο όλα πάνε καλά, τα «κιμπαριλίκια» είναι εύκολα. Όμως ο πραγματικά Κύριος, το πρώτο που νοιάζεται, είναι να ξεπληρώσει σαν άντρας τα χρέη του, είδικά απέναντι σε όσους του φέρθηκαν εντάξει. Δεν κρύβεται πίσω από τις «φούστες» των δικηγόρων του, ψάχνοντας νομικά τερτίπια και μεταβιβάσεις τίτλων, για να το αποφύγει. Είναι ζήτημα τιμής……. Μπορεί πλέον να ονομάζονται «χρεωκοπημένοι επιχειρηματίες», αλλά όσο και να νομίζουν ότι ο χαρακτηρισμός «χρεωκοπημένοι», τώρα, τα χρόνια της νέας πραγματικότητας, τους αναβαθμίζει σε κάτι αξιοσέβαστο,….. στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν σε τίποτα από τρακαδόρους παλαιάς κοπής....... Μπορεί πλέον να μην τους χτυπάει ο δοσατζής την πόρτα και να μη χρειάζεται να κρύβονται από τον  σπιτονοικοκύρη τους όπως θα έκαναν το ’50, πριν δηλαδή η σύγχρονη οικονομία ανακαλύψει τις off shore, …….όμως το μαντηλάκι στην τσέπη του σακακιού, δεν σε κάνει μάγκα. Μάγκα σε κάνει η συμπεριφορά σου. Το μαντηλάκι σκέτο, χωρίς στυλ, σε κάνει απλώς αστείο.
Άλλωστε, μεταξύ ενός επιχειρηματία που παίρνει την ευθύνη της αποτυχίας και ενός κακομοίρη που κλαψουρίζει κρυμμένος στη βίλα του, η απόσταση είναι συνήθως, ένας δικηγόρος, δρόμος.

Αποσπάσματα από άρθρο του  Νίκου Ζαχαριάδη

Υ.Γ. Τελικά, ποιοι ήταν οι χορηγοί των διάφορων Status και Voque, ….ο Λυμπέρης ; ή μήπως, οι απλήρωτοι υπάλληλοι που δούλευαν γι’αυτόν;