Μιά που είναι πρωτοχρονιά νιώθω ότι οφείλω να δημοσιεύσω κάτι για την Μητέρα μου...
ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΣΤΗ ΛΊΤΣΑ
Εις Οιωνός άριστος αμύνεσθαι... αγωνίζεσθαι και αυτοθυσιάζεσθαι περί Δικαίου (Εφαρμογής-Τήρησης-Επιβολής των Νόμων). Έφυγες με ελαφρά τη συνείδηση, γιατί έκανες στο Έπακρο το Καθήκον σου, όταν διαπίστωσες ότι επλανήθης... Σε θυμόμαστε όλοι εκεί το 1995 για το κέφι σου, τη Χαρά σου, την ελπίδα σου γι αυτό, που πίστευες ότι έρχεται. Ήσουν η Εγγύηση για την Μεγάλη Αλλαγή ως η Έμπειρη και Γνώστης των Αγωνιστικών Θεμάτων και ήταν απόλυτα φυσικό να είσαι η Έφορος Αγωνιστικού 1995-2000.
Η 1η σου φροντίδα ήταν η θεσμοθέτηση και για το Τέννις του Σχολικού Πρωταθλήματος, που έφερε δεκάδες Αθλητές και Αθλήτριες του Τέννις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Έμεινες στο Άθλημα κάνοντας Πάντα Δημιουργική Αντιπολίτευση, αλλά δυστυχώς “τα άγια τοις κυσίν ερρίπτοντο”... Η αγνωμοσύνη δεν βρίσκεται μόνον στους ευεργετηθέντες από τους εξουσιαστές, αλλά κυρίως εκφράζεται από τους καρεκλοποιημένους προς αυτούς, που έχουν συντελέσει τα μέγιστα στην καρεκλοποίησή τους. Δίνεις Μάχη για το Διασυλλογικό και την κερδίζεις, ενώ οι περισσότεροι των Συλλόγων αγρόν (εύνοιαν) ηγόραζον. Γράφεις το 1996 στο φυλλάδιο του διεθνούς τουρνουά “ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ”, που τυπώνεται σε 10.000 αντίτυπα ιδίοις εξόδοις, το Μνημειώδες “SOS Θεσσαλονίκης για το Γηπεδικό της Πρόβλημα”. Από το 1982, που συμμετέχεις ολόψυχα (αφιλοκερδώς) στα διοικητικά του Αθλήματος, που σε συνεπήρε 2 χρόνια πριν, επισκέπτεσαι κάθε έναν υπεύθυνο του Αθλητισμού, που ανηφορίζει προς τη Θεσσαλονίκη, και του τα ψέλνεις, εκλιπαρείς και απαιτείς με το δικό σου τρόπο για δωρεάν χρήση των γηπέδων από τους συλλόγους στα γήπεδα της Γ.Γ.Α. σε Μίκρα και Ποσειδώνιο, αλλά κυρίως για την Δημιουργία του Τεννιστικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, όμως εις ώτα ΔΗΘΕΝ ακουόντων. Αρθρογραφείς ερασιτεχνικά σε όλες τις Εφημερίδες της Πόλης σου καλύπτοντας κάθε αξιόλογο τεννιστικό γεγονός... Κι έρχεται το 2004, που επιτέλους η Πολιτεία σε άκουσε και βγαίνει αυτή η έκτακτη επιχορήγηση (της Γ.Γ.Α.-του Υφυπουργείου Αθλητισμού) παραμονές Ολυμπιακών Αγώνων, που ξαναγυρνάνε στην Χώρα, που τους γέννησε, και νιώθεις ότι δικαιώθηκες μετά από προσπάθειες τόσων χρόνων. Πανηγυρίζεις σα μικρό παιδί, όταν μαθαίνεις για το ολυμπιακό αυτό χάπι προς το τέννις της Βόρειας Ελλάδας. Μένεις μόνη να αγωνιάς με την ΑΙΟΛΙΚΗ στη Θεσσαλονίκη, ενώ το τσούρμο των υπολοίπων συλλόγων εθελοτυφλεί για την κατασκευή αυτού του Έργου με το βαρύγδουπο όνομα Ο.Κ.Α.Β.Ε. (Ολυμπιακό Κέντρο Αντισφαίρισης Βόρειας Ελλάδας), που ήταν φυσικό να γίνει στην Θεσσαλονίκη. Με την βοήθεια αρκετών Φίλων του Τέννις αρχίζεις Ανένδοτο Δικαστικό Αγώνα
Αρθρογραφείς στο Διαδίκτυο και προσπαθείς συνάμα να αφυπνίσεις η να φιλοτιμήσεις τις Αθλητικές Δημοσιογραφικές Ορχιδέες ν΄ ασχοληθούν με τα 2 Αρχικά Θέματα (Θέματα Αρχών): 1ον ............... και 2ον Ο.Κ.Α.Β.Ε., που αναγγέλλεται η κατασκευή του σε τεννιστικό site πρωταπριλιάτικα... Δηλαδή αστεία. Επικοινωνείς με όλα τα κόμματα και τις Ελεγκτικές αρχές, αλλά “Τυφλοί τα τ΄ ώτα, τον τε Νουν, τα όμματ΄ ήσαν.” Δεν σε αφήνει να κοιμηθείς το διπλό τρόπαιο της παρανομίας και κεντάς τις μεταμεσονύκτιες ώρες επαναλαμβάνοντας τό: ΑΝΕΒΑΊΝΕΙ ΤΟ ΑΊΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΜΟΥ. Και πράγματι στις 9 Οκτωβρίου του 2010 έλαβε χώρα η ακριβέστατη διάγνωσή σου. Στις 4 Ιουνίου (ανήμερα του Αγίου Πνεύματος) του 2012 παρέδωσες το Πνεύμα στον Δημιουργό σου χωρίς να προλάβεις να δεις το αποτέλεσμα των .................... Η Επιστολή σου στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου δεν συγκίνησε, αλλά ήθελες να μάθεις την πορεία και την αιτία της εξαφάνισής της... Είχες απόλυτο δίκαιο: Η ΓΝΏΣΗ ΣΚΟΤΏΝΕΙ. “Μακάριοι” οι αδαείς, οι απληροφόρητοι, οι δήθεν πληροφορημένοι, οι αδιάφοροι και οι συμφεροντολόγοι, ότι αυτοί εξ εγκεφαλικού ου κινδυνεύουσιν. Το “ΔΗΘΕΝ” ήταν ο αγαπημένος σου αφορισμός και αντιπαθούσες με όλη τη Δύναμη της Ψυχής σου τους “δήθεν” και τα “δήθεν”.
Τα παραπάνω πρόχειρα διατυπωμένα από τους φίλους σου δεν είναι ούτε το 1%, των όσων έχεις προσφέρει ως αεικίνητη γυναίκα με το κινητικό της πρόβλημα, που δεν κλείστηκε στον εαυτό της και το σπίτι της, αλλά μπήκε σε έναν χώρο, που -ειρήσθω εν παρόδω-ήταν "απαγορευμένος", και αφοσιώθηκε με το Καθημερινό της Παράδειγμα στην Βελτίωση της Λειτουργίας και στην Εξυγίανσή του. Ελπίζουμε σε εύλογο χρονικό διάστημα να εκδοθεί η Βιογραφία σου και να αποτελέσει Σημείο Αναφοράς και Σηματοδότησης του τέλους της παρακμής της Ελληνικής Κοινωνίας με μοναδικό και θεραπευτικό γνώμονα την Αξιοκρατία, για να αναγεννηθεί ο φαλιρισμένος και καταχρεωμένος τομέας του Τέννις. Τα ερωτήματά σου αμείλικτα και διατυπωμένα πολλάκις σε συναντήσεις, σε συγκεντρώσεις, στη "Γωνιά του Τέννις" (για χρόνια στην Αθλητική Μακεδονίας-Θράκης), στα Πανεπαρχιακά Συνέδρια, στις Γενικές Συνελεύσεις ... Η πλανημένη "πλειοψηφία" σε ξέχασε, αλλά όλοι στο βάθος της ψυχής τους ξέρουν το πόσο δίκαιο είχες για όλα αυτά, που αγωνίστηκες στη ζωή σου. Οι Αθλητές όμως σε θυμούνται, όπως καταγράφηκε στα γραπτά σχόλιά τους, γιατί αυτούς υπηρέτησες επί Τριάκοντα Έτη... Η παρουσία σου θα μείνει ανεξίτηλη σε όσους εκτιμήσαμε την ΜΟΝΑΔΙΚΗ αγωνία σου για την Πρόοδο του Αθλήματος, τον διαρκή αγώνα σου για την ΕΦΑΡΜΟΓΉ, ΤΉΡΗΣΗ και ΕΠΙΒΟΛΉ των ΝΌΜΩΝ του ΚΡΆΤΟΥΣ.
Σε ευχαριστούμε, που μας τίμησες με τη φιλία σου και δεν θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ εσένα και το Παράδειγμά σου.
Οι Φίλοι σου
No comments:
Post a Comment