Ότι σπέρνεις, θερίζεις.

Φίλοι,

Πιστεύω με πάθος ότι ο Αθλητισμός είναι ένα σημαντικότατο κομμάτι του πολιτισμού και παλεύω να προσφέρουμε καλύτερες προϋποθέσεις στα παιδιά μας, για να μπορέσουν να τον απολαύσουν. Έχουν αναφαίρετο δικαίωμα σε αυτό το αγαθό, αλλά στον δρόμο τους βρίσκουν τα εμπόδια, που βάζει η Ελληνική Ομοσπονδία Τένις.

Το συμπέρασμα για το που μας οδηγεί η υποδομή και η οργάνωση των τελευταίων ετών, έλαμψε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών. Με την συντριπτική πλειοψηφία των αθλητών που συμμετείχαν, να έχει διακόψει προ πολλού τις προπονήσεις, είδαμε να παίζουν βετεράνοι, προπονητές, παιδιά και φοιτητές στο διάλειμμα των μαθημάτων τους. Στις Γυναίκες κατάφεραν να μαζευτούν 25 αθλήτριες, από τις οποίες ελάχιστες έχουν ακόμα το κουράγιο να προπονούνται με στόχους και συστηματικά.

Ότι σπέρνεις, θερίζεις. Να θυμίσω μερικά «σπαρτά»:

Αρχές του 2010, με τεράστια καθυστέρηση και μετά από την γενική απαίτηση για εκσυγχρονισμό, η ΕΦΟΑ αποφάσισε και ανακοίνωσε το νέο σύστημα Πανελλήνιου-Πανελλαδικών των Juniors. Πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια, στα οποία η Ομοσπονδία κοροϊδεύει εμάς και τον εαυτό της, δεν προχωράει τίποτα και τσακίζει τους εμπλεκόμενους με περιττά έξοδα. Ονόμασα το γεγονός εξαιρετικό παράδειγμα, όπου η κραυγαλέα αδιαφορία και η ανικανότητα, βάζει γονείς, συλλόγους και προπονητές σε επιπλέον έξοδα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Χρήματα που δεν πάνε στο τένις, αλλά σε βενζίνες, διόδια, καράβια και ξενοδοχεία. Βάζει παιδιά με τεράστια διαφορά επιπέδου να παίζουν μεταξύ τους, κάνοντας ζημιά και στα δύο.

Τα τουρνουά είναι σκορπισμένα χωρίς προδιαγραφές σε όποιο σημείο της Αττικής ή της Ελλάδας βολεύει τον μικροκομματισμό. Και βεβαίως χωρίς κανένα έγκαιρο προγραμματισμό. Αυτά τα τουρνουά βεβαίως δεν περιλαμβάνουν ποτέ αγώνες Διπλού και τα Διασυλλογικά είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αυτά που κρατούν τα παιδιά στα γήπεδα (Διπλά-Διασυλλογικά) έχουν την περιφρόνηση της ΕΦΟΑ.

Ανύπαρκτη Μηχανογράφηση, γελοίο Site. Για να βρει ένα παιδί το ταμπλό που έπαιξε 1 χρόνο πριν, πρέπει να ψάχνει ώρες. Για να μάθει ένας σύλλογος ποια τουρνουά θα γίνουν και που, περιμένει να του έρθει FAX με την προκήρυξη λίγες μέρες πριν. Για να δηλώσει τους αθλητές του και να παίξουν, πρέπει να εύχεται να έχει μελάνι και χαρτί το περίφημο FAX της Ομοσπονδίας.

Οι νεαροί αθλητές διηγούνται και γελούν (αντί να κλαίνε), ότι προμήθευσαν τους φίλους τους στην αποστολή της Εθνικής ομάδας, με σορτς χωρίς τσέπες και εθνόσημα με παραμάνες, που σε κάθε σερβίς έφευγαν. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να ανατριχιάζουν όταν σκέφτονται τα γαλανόλευκα, τα έχουν οδηγήσει να περιγελούν το όνειρο κάθε αθλητή.

Τα ίδια παιδιά βλέπουν τις συνθήκες υποδομών, που παίζουν οι φίλοι τους στις γειτονικές χώρες και τους μένει η γνωστή πίκρα, που αθροίζεται με τις όλες τις άλλες, για να πουν πολύ νωρίς «το κόβω».

Ενημέρωση και Διαφάνεια; Αστεία πράγματα. Σε λίγες μέρες οι σύλλογοι καλούνται να εγκρίνουν την οικονομική διαχείριση του απερχόμενου Δ.Σ. χωρίς κανένα μέχρι στιγμής στοιχείο. Όλοι στα τυφλά και με την καλή πίστη. Επί χρόνια εγκρίνουμε άγνωστα κεφάλαια ή δεδομένα που παρουσιάζονται την τελευταία στιγμή. Τι αποφασίστηκε στα σπάνια Διοικητικά Συμβούλια άγνωστο, γιατί αποφασίστηκε οτιδήποτε, άγνωστο. Λες και έχουμε μυστικές υπηρεσίες και όχι Αθλητική Ομοσπονδία. Έπρεπε όλα τα πρακτικά να είναι στο διαδίκτυο, οι μηνιαίοι ισολογισμοί επίσης. Αυτά δεν είναι ευχή μου, είναι υποχρέωση της ΕΦΟΑ, που προκύπτει από τους ψηφισμένους νόμους του Κράτους. Αλλά ποιος δίνει σημασία.

Στο απερχόμενο 15μελές Δ.Σ. έχουμε τέσσερεις αντιπροέδρους (!) και οι υπόλοιποι είναι «αναπληρωτές» ή «εντεταλμένοι σύμβουλοι». Είναι το πρώτο Δ.Σ. που βλέπω χωρίς ούτε ένα Απλό μέλος. Όλοι με βαρύγδουπους τίτλους. Το σχήμα του νέου Δ.Σ. που θα προκύψει, αντί να μικρύνει σε 9 ή 11 μέλη (όπως θα περίμενε ένα μέσο μυαλό), αυξάνει τον αριθμό σε 17. Αντί να μειώνονται τα έξοδα και να αυξάνει η  ευελιξία και η ποιότητα, το ανάποδο. Στο βωμό της ψευδεπίγραφης μαζικότητας, ανάλογα με τις γνωστές «ευέλικτες» κυβερνήσεις των 50 υπουργών. Εύχομαι, να μη ξαναδούμε σε Δ.Σ. άτομα άσχετα με τον σύλλογο που εκπροσωπούν, άσχετα με τον αθλητισμό και από συλλόγους, που επί χρόνια δεν έχουν ούτε ένα junior αθλητή.

Προφανώς, δεν έχω ούτε το δικαίωμα, ούτε την θέληση να υποδείξω σε κανένα πως πρέπει να ψηφίσει. Τα γεγονότα όμως δείχνουν (εκ του αποτελέσματος), ότι την προηγούμενη φορά η πλειοψηφία άλλα ζητούσε και άλλα πήρε. Όλες οι μεγάλες και δύσκολες προσπάθειες (εκεί που αφήσαμε να φτάσουν τα πράγματα) πρέπει να είναι ομαδικές. Το μοντέλο της «Πεφωτισμένης Δεσποτείας» με τους «Ναι σε όλα» απεβίωσε. Ο τρόπος που θα ψηφίσουν οι σύλλογοι, θα τους χαρίσει τελικά την διοίκηση που τους αξίζει.

Όσοι κατά κανόνα την επόμενη μέρα γκρινιάζουν, έχουν γρήγορα ξεχάσει τις προσωπικές τους ευθύνες. Τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν στις 16 Σεπτεμβρίου.

Φιλικά,

Κώστας Κουτσάφτης,

Πρόεδρος Α.Σ. Ακρόπολις

Υποψήφιος για το Δ.Σ. της ΕΦΟΑ