Στην γ’ κατηγορία της Ευρωαφρικανικής ζώνης.........

Κυρίες και κύριοι,

Είχα αποφασίσει να μη μιλήσω σ’ αυτή τη Γενική Συνέλευση. Για δυό λόγους: Πρώτον γιατί αισθανόμουν (και εξακολουθώ να αισθάνομαι) ότι οι περισσότεροι μαζευόμαστε κάθε τόσο με προειλημμένες απόψεις και αποφάσεις του είδους «εγώ περνάω καλά, το τέννις μπορεί να έχει προβλήματα αλλά τι με νοιάζει, αφού ο κ.Πρόεδρος κάτι θα βγάλει και για μας»-κι αυτή η νοοτροπία φαίνεται πως δεν πολεμιέται και, δεύτερον, γιατί, απογοητευμένη και μετανιωμένη από την εμπλοκή μου στην Ομοσπονδία, αποφάσισα να εξακολουθήσω να αγαπώ και να προσφέρω στο τέννις ό,τι μπορώ από άλλους δρόμους, μακριά από τη λεωφόρο Υμηττού.
Αν βρίσκομαι τώρα στο βήμα οφείλεται στο γεγονός ότι πήρα στα χέρια μου τον απολογισμό οκταμήνου της Ομοσπονδίας απέναντι στον οποίο δεν επιτρέπεται να σιωπήσει κανείς. Γιατί μέσα από τον απολογισμό αυτό ανάγλυφα αναδύεται η εικόνα της αντισφαίρισης στην Ελλάδα και εξηγείται
γιατί υποβιβαστήκαμε στην γ’ κατηγορία της Ευρωαφρικανικής ζώνης,
γιατί οι αθλητές μας αποσύρονται απογοητευμένοι,
γιατί με τη νοοτροπία της σημερινής διοίκησης της Ομοσπονδίας δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα ούτε σε 10 χρόνια που υπόσχεται ο κ. Πρόεδρος (με παίκτες, που αν παραμείνουν στο άθλημα θα είναι, ο νεώτερος, 27 χρόνων –αυτό δεν δήλωσε μετά την ήττα μας από την Ουγγαρία; Ότι η εθνική που έχασε είναι εθνική προοπτικής δεκαετίας;) ούτε σε 20 χρόνια μ’ αυτή τη νοοτροπία και διοίκηση..
Για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να δουν τον απολογισμό του οκταμήνου ή τον προϋπολογισμό του 2009, επιτρέψτε μου να αναφέρω δυό-τρία στοιχεία:
• Η διοργάνωση περιφερειακών-διασυλλογικών πρωταθλημάτων απορρόφησε από τον προϋπολογισμό της Ομοσπονδίας 48.500 περίπου ευρώ από τα εγκεκριμένα 245.000. Το ωραίο είναι ότι από τις αθλητικές αυτές εκδηλώσεις και το sign in η Ομοσπονδία εισέπραξε κάτι παραπάνω από 51.500 ευρώ. Με άλλα λόγια, πήρε από τους αθλητές περισσότερα απ’ όσα ξόδεψε για τη διοργάνωση των αγώνων. Η Ομοσπονδία ζει το τέννις ή οι αθλητές την Ομοσπονδία;
Αν αναρωτιέστε πού πηγαίνουν τα λεφτά, ακούστε μερικά ακόμη νούμερα:
• Για συνεδριάσεις του ΔΣ και Γενικές Συνελεύσεις έχουν ξοδευτεί ήδη πάνω από 47.000 ευρώ -55% περίπου περισσότερα από τα εγκεκριμένα 30.000 για όλο το 2008. Μη ανησυχείτε, όμως, τα παραπάνω χρήματα περίσσεψαν από την αγορά αθλητικού υλικού : έναντι των εγκεκριμένων 20.000 ευρώ από τον Ιανουάριο το 2008 ως τον Αύγουστο του 2008 είχαν ξοδευτεί μόλις 171 ευρώ και 36λεπτά! Προφανώς αγοράσαμε αντικραδασμικά! Και να μη ξεχάσω τα 0 ευρώ που ξοδεύτηκαν για αμοιβές προπονητών. (από άλλο κονδύλι πληρώνονται οι τεχνικοί σύμβουλοι και οι εμφανιζόμενοι ως προπονητές).
Θέλετε ακόμη να δείτε πού πάνε τα λεφτά;
• 30.000 ευρώ για την παρακολούθηση συνεδρίων το 2007-2008 –κάτι λιγότερο από τα χρήματα που δόθηκαν ως ενισχύσεις-βοήθεια σε όλους τους ομίλους τη χρονιά που διανύουμε –ενισχύσεις που, πάντως, είναι λιγότερες από τα ποσά του προϋπολογισμού του 2009 για δημόσιες και διεθνείς σχέσεις του κ. Προέδρου και της Ομοσπονδίας και τα διάφορα ταξίδια στο εξωτερικό.
Πρέπει να ομολογήσω ότι χάρηκα κάποια στιγμή όταν «έπεσα» πάνω σ’ ένα κονδύλι με τίτλο «αναπτυξιακά προγράμματα», το οποίο, σημειωτέον δεν περιλαμβανόταν στον εγκεκριμένο προϋπολογισμό του 2008. Τετρακόσιες ογδονταενιά χιλιάδες,73 ευρώ και 97 λεπτά! Η χαρά με εγκατέλειψε όταν διαπίστωσα παρακάτω ότι στα αναπτυξιακά προγράμματα εντάσσονται κάποια τουρνουά και κάποια ταξίδια.
Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι αυτού του είδους οι δράσεις μόνο αναπτυξιακές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πολύ περισσότερο που παρόμοιες δράσεις ανακαλύπτω και σε άλλους λογαριασμούς που δεν εντάσσονται ή προσπαθούν να φανούν ως αναπτυξιακές. Με τέτοιου είδους αναπτυξιακές δράσεις κατρακυλήσαμε στην Γ’ κατηγορία της ευρωαφρικανικής ζώνης πράγμα για το οποίο ο κύριος πρόεδρος δεν ντρέπεται καθόλου.
Είναι αποκαλυπτικός ο οικονομικός απολογισμός του 2008, αλλά δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω άλλο.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε το Διοικητικό Συμβούλιο που ψηφίζουμε και μας αξίζει. Και η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία είναι ευχαριστημένη να χρηματοδοτεί τον κ. Πρόεδρο και την αυλή του να κάνουν ταξιδάκια και δημόσιες σχέσεις. Και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι Όμιλοι μοιάζουν ικανοποιημένοι με τα ψίχουλα των ενισχύσεων (κάπου κοντά στα 40.000 ευρώ) που τους πετάει ο κ. Πρόεδρος.
Θεωρώ από τα μεγαλύτερα λάθη μου το ότι ενεπλάκην με τα κοινά και υπήρξα μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας. Το έκανα γιατί πίστεψα ότι κάτι ακόμη θα μπορούσα να προσφέρω στο τέννις.
Μπροστά σ’ αυτή τη νοοτροπία, μπροστά σ’ αυτή τη μιζέρια, μπροστά σ’ αυτή την αναισθησία για το τέννις θλίβομαι. Τουλάχιστον δεν θέλω να είμαι μέρος της.
Είναι ανάγκη όμως ν’αλλάξουν τα πράγματα!
Να δούμε νέα πρόσωπα με ιδέες και όραμα για το τέννις.
Ανθρώπους που να θέλουν να προσφέρουν στο άθλημα και όχι να πάρουν απ’αυτό...

Ντενίζ Παναγοπούλου