Ο αθλητισμός σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των παιδιών. Το τένις είναι ένα άθλημα που πολλά παιδιά επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτό. Οι γονείς καλούνται πολύ συχνά να συναποφασίσουν με το παιδί τους για τις ενέργειες που αφορούν καταρχήν την προπόνηση τους και αργότερα τη πιθανή συμμετοχή τους σε αγώνες.
Σε ένα πρώτο στάδιο όταν το παιδί εκφράζει την επιθυμία να συμμετέχει στο άθλημα, αν ο γονιός έχει την οικονομική δυνατότητα, θα πρέπει να στηρίξει την επιθυμία αυτή τονίζοντας όμως ότι είναι υπόθεση του ίδιου του παιδιού να επιδείξει την σοβαρότητα και συνέπεια που απαιτείται για την εκμάθηση ενός τόσο δύσκολου αθλήματος όσο το τένις.
Από εκεί και πέρα ο γονιός θα επιδοκιμάζει την συνέπεια και την προσπάθεια ελέγχοντας ταυτόχρονα αν το παιδί διασκεδάζει με την προπονητική διαδικασία. Αν το παιδί διασκεδάζει τότε το πρώτο στάδιο της αθλητικής του καριέρας έχει αρχίσει με επιτυχία. Αυτό αποδεικνύεται και από έρευνες που έχουν γίνει σε παιδιά διαφόρων ηλικιών (πίνακας 1).
Οι πιο σημαντικοί λόγοι που τα παιδιά συμμετέχουν στον αθλητισμό κατά σειρά σημασίας:
| Αγόρια | Κορίτσια | |||||
| 1. Διασκέδαση | 1. Διασκέδαση | |||||
| 2. Συμμετοχή σε κάτι που είμαι καλός | 2. Για να είμαι σε φόρμα | |||||
| 3. Βελτίωση των δεξιοτήτων μου | 3. Για την άσκηση | |||||
| 4. Για την χαρά του συναγωνισμού | 4. Βελτίωση των δεξιοτήτων μου | |||||
| 5. Για να είμαι σε φόρμα | 5. Συμμετοχή σε κάτι που είμαι καλή | |||||
| 6. Για την πρόκληση του συναγωνισμού | 6. Για την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων | |||||
| 7. Για την άσκηση | 7. Για την χαρά του συναγωνισμού | |||||
| 8. Για την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων | 8. Για να είμαι μέλος μιας ομάδας | |||||
| 9. Για να είμαι μέλος μιας ομάδας | 9. Για να κάνω καινούργιες φιλίες | |||||
| 10. Για να φτάσω ένα ανώτερο επίπεδο συναγωνισμού | 10. Για την πρόκληση του συναγωνισμού | |||||
Ακόμη βρέθηκε ότι τα παιδιά παρατάνε τον αθλητισμό όταν
- δεν διασκεδάζουν,
- δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον ανταγωνισμό και
- δεν μαθαίνουν σωστά τις δεξιότητες του αθλήματος
Σε δεύτερο στάδιο μετά από κάποιο χρόνο προπόνησης όταν το παιδί με την σύμφωνη γνώμη του προπονητή του εκφράσει την επιθυμία να συμμετέχει σε αγώνες και να κάνει πρωταθλητισμό, τότε η στάση του γονιού θα πρέπει να είναι και πάλι στάση υλικής και ηθικής υποστήριξης και από εκεί και πέρα το παιδί μόνο του θα πρέπει να δείξει την απαιτούμενη συνέπεια για την προπόνηση και τους αγώνες του.
Η επιδίωξη των παιδιών στους αγώνες είναι να αγωνίζονται όσο το δυνατό καλύτερα. Η στάση αυτή είναι πολύ χρήσιμη και για άλλες δραστηριότητες του παιδιού όπως το σχολείο και θα πρέπει να την στηρίζουν οι γονείς. Οι πιθανοί λόγοι που το παιδί δεν αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε είναι θέμα που θα το συζητήσει με τον προπονητή του.
Οι γονείς λοιπόν, πολλές φορές καλούνται να επιλέξουν και να αξιολογήσουν τον προπονητή. Ο αθλητής έστω και αν είναι μικρός σε ηλικία μπορεί συνήθως να αξιολογήσει τον προπονητή του και να δώσει μια γνώμη για το αν ο προπονητής του είναι καλός ή όχι και γιατί. Με βάση έρευνες που έχουν γίνει ο ιδανικός προπονητής είναι καλό να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- Σωστή επικοινωνία. Οι οδηγίες που δίνει ο προπονητής να είναι ξεκάθαρες και ακριβείς. Να τονίζει τα θετικά στοιχεία του αθλητή.
- Γνώση του αντικειμένου. Ο γονιός έστω και αν δεν είναι ειδικός μπορεί να ελέγξει την κατάρτιση του προπονητή με το να μάθει από αυτόν για τη λογική και τους στόχους του προπονητικού προγράμματος.
- Σωστή φιλοσοφία. Ο προπονητής να δίνει έμφαση στην βελτίωση και την διασκέδαση και να έχει σωστή σχέση με την ήττα και τη νίκη
- Αυτοέλεγχος. Να διατηρεί την ψυχραιμία του ακόμα και όταν οι αθλητές κάνουν λάθη.
- Ενθουσιασμός. Να προπονεί με ενθουσιασμό και να τον μεταδίδει και στους αθλητές.
- Να δείχνει κατανόηση στις διαφορές που προκύπτουν από τον διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης των παιδιών και να τις χειρίζεται ανάλογα.
Αυτά είναι διάφορα στοιχεία του ιδανικού προπονητή αλλά εάν θέλαμε να δώσουμε έμφαση σε ένα από αυτά είναι το αν η προπονητική διαδικασία είναι ευχάριστη για το παιδί. Όταν λοιπόν γίνει σωστά η επιλογή του προπονητή τότε αυτός θα είναι υπεύθυνος για την σωστή τεχνική και τακτική προετοιμασία του αθλητή του.
Από την εμπειρία προπονητών και αθλητών του τένις που συμμετέχουν σε αγώνες από μικρή ηλικία αναφέρονται χαρακτηριστικές συμπεριφορές γονιών που δεν βοηθάνε τον νεαρό αθλητή όπως:
Ο γονιός:
- να δίνει συμβουλές τεχνικής, τακτικής και ψυχολογικής φύσης για το πως ο αθλητής θα παίξει έναν αγώνα πριν και κατά την διάρκεια του αγώνα. Αυτό μπερδεύει τον αθλητή και δυσκολεύει την συγκέντρωση του.
- να κάνει γκριμάτσες αποδοκιμασίας κατά την διάρκεια του αγώνα. Η συμπεριφορά αυτή το μόνο που κάνει είναι να βάζει πρόσθετη πίεση στον αθλητή και να ενισχύει τον πιθανό αρνητικό τρόπο που μπορεί να μιλάει στον εαυτό του.
- να παρεμβαίνει για το αν η μπάλα ήταν μέσα ή έξω, για το σκορ ή όταν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση. Η συμπεριφορά αυτή είναι κακή όχι μόνο για κάποιον που είναι γονιός αλλά και για οποιοδήποτε φίλαθλο του τένις
- να αποδίδει την κακή απόδοση σε εξωτερικούς αστάθμητους παράγοντες (αέρας, κακή ποιότητα γηπέδων, τύχη του αντιπάλου κ.α.) αντί να συμφωνεί με τον προπονητή ότι με σωστή και σκληρή προετοιμασία η απόδοση του παίκτη θα βελτιωθεί.
- να κρίνει πολύ αυστηρά και να φωνάζει επειδή το παιδί δεν κέρδισε
- να παρεμβαίνει στους στόχους που έχει θέσει το παιδί σε συνεργασία με τον προπονητή του με αποτέλεσμα να δημιουργεί σύγχυση.
- να υπονομεύει την προσπάθεια του αθλητή με την συνεχή αρνητική κριτική. Η στάση αυτή δεν βοηθάει την πίστη του αθλητή στις δυνατότητες του (αυτοπεποίθηση).
Συμπερασματικά, η στάση του γονιού πρέπει να χαρακτηρίζεται από επιδοκιμασία και στήριξη μιας σοβαρής και συστηματικής προσπάθειας σε μια δραστηριότητα που διάλεξε το παιδί του.
*Συμεών Γρ. Σιωμόπουλος ( Σύμβουλος Αθλητικής Ψυχολογίας )
No comments:
Post a Comment